Bewust danwel onbewust werk ik al jarenlang om mezelf en dat wat ik heb meegemaakt, tekenend tot uitdrukking te brengen. Een reeks aan indringende gebeurtenissen in de afgelopen jaren waren de katalysator voor een behoorlijk diepgaand schaduwwerk proces.
Eind 2022 gaf ik mezelf een serie Volkier Bentinck massages kado, om hiermee steviger in mijn kracht te komen staan. De ritmische inwrijvingen waren heel fijn om te ontvangen, maar de uitwerking wat minder; er kwam een hele hoop onrust en onbewuste pijn naar de oppervlakte. We veranderden van behandeling, probeerden vanalles uit, maar het beoogde effect -meer innerlijke rust en kracht- bleef uit, en daar bovenop kwam, dat ik niet meer kon slapen snachts.
Zwart schilderij
Toen ik in april 2023 bij Kleurinzicht kwam voor de 5daagse Basiscursus Vedic Art sliep ik al maanden nauwelijks, maar was ik nog evenwichtig genoeg om met de cursus aan de slag te gaan. In deze bijzondere 5daagse kregen we de schilder-suggestie, om een doek of groot vel papier vol te schilderen met 1 kleur of meerdere kleuren die heel donker zijn voor de eigen beleving. En om je tijdens het schilderen te verbinden met datgene in jezelf wat zwaar voelt, waar schaamte zit, oud trauma, en je wonden. Zwart, rood-zwart en bruinzwart zijn de kleuren die ik gebruikte, naast allerlei materiaal om tot het meest afstotelijke zwarte schilderij te komen wat ik ooit gemaakt heb, of nog zal maken.
Tot kokhalzen en tranen toe heb ik alle donkerte in mij zichtbaar gemaakt op papier.
Het duurde even voordat ik zonder trillende handen en met rustige adem op de stoel kon zitten.
Bij de volgende schilder-suggestie werden we uitgenodigd met gerichte focus wat lichte accentjes in het donker aan te brengen. Ik heb de lucht er in gezocht, en schilderde wolken met wit en maakte wat randjes met goudverf. Wat een lichtkwaliteit werd daarmee voelbaar, van het éne op andere moment. Een deel daarvan zie je in bovenstaande foto. Na afloop van de cursus ging dit zwarte schilderij mee naar huis en stond maandenlang in de tekenmap. Er moest nog iets mee, maar ik wist niet wat, of hoe, dus liet ik het staan.
Tot het moment kwam, dat ik halverwege 2023 behoorlijk ruw tot stilstand kwam door een abrupt afscheid van iemand. In één keer kwam ik tot een reeks inzichten over de relaties die ik had gehad, over mijn jeugd en familie van oorsprong waardoor mijn hele identiteit verscheurde. Alles waar ik altijd op vertrouwd had, in geloofd had, bleek niet waar. Mijn hele wereldbeeld ging aan diggelen. Ik werd 1 grote wiebel, en doordat ik niet meer sliep, en erg afgevallen was, werd alles nog grotesker.
Het was verschrikkelijk. Op enig moment in die hele verschrikkelijke periode heb ik thuis het zwarte schilderij bewust aan stukken gescheurd. Het grootste gedeelte heb ik buiten bij volle maan verbrand. Met achterop in grote koeieletters geschreven waar ik klaar mee was, en afscheid van nam.
Transformatie naar het licht
Het overgebleven deel van het zwarte schilderij wilde ik transformeren naar het licht. Deze plakte ik op een ander Vedic Art schilderij. Op dat schilderij had ik een ruimtelijke beleving gemaakt, door met pastelkrijt heel stevig in het papier te wrijven met mijn levens-, en zielskleur oranje. Hier overheen heb ik met een dikke stift deze Neurographic art tekening gemaakt en het geheel op een stevige ondergrond geplakt.
Voor de transformatie van het donker naar het licht koos ik voor pastelkrijt. Ik vind pastelkrijt heel fijn materiaal om mee te werken. Door het geschaafd op te brengen en vervolgens in het papier te wrijven, onstaat er een zachte kwaliteits-kracht in het tekenwerk. Een stil, vol, gelaagd leven. Ik zat op dat moment behoorlijk in de put door de vele heftige inzichten die naar de oppervlakte waren gekomen. Door het pastelkrijt af te schrapen, uit te vegen, erin te wrijven, werkte ik me stapje voor stapje uit de schaduwen. Herinneringen kwamen op, tranen en pijn. Elke keer opnieuw, laagje over laagje pastelkrijt. Met elke laag transformeerde ik het donker, en werd het schaduwwerk lichter. Op papier, maar ook in mijzelf.
Toen het hele vel vol gekleurd was, voelde het al een heel stuk lichter, maar het schilderij was nog niet ‘af’. Al wist ik nog niet direct hoe verder ermee.
Wenskaarten
Op die momenten, ‘als ik het even niet meer weet’, moet er vaak tijd overheen gaan, alvorens ik tot een besluit kan komen. Dat kan dagen duren, maar ook weken. Inmiddels heb ik wat meer inzicht in hoe ik tot een juist besluit kom, en vertrouw ik erop dat het komt. Vroeg of laat. Vaak komt zo’n inzicht dan ‘ineens’ out of the blue, via associatie met iets anders. Dan voel ik een grote Yess, een opgeluchte Blij in mijn buik, en kan ik weer verder.
Ik heb het schilderij in gelijke stukken gesneden, en deze afzonderlijk weer opgeplakt op wenskaarten. Daar heb ik weer op doorgetekend en er zo nieuwe kleine schilderijtjes van gemaakt. Waarmee de transformatie compleet was. Deze kaarten heb ik allemaal verstuurd, als kerstkaart in 2023.
