In mijn tienerjaren schreef ik gedichten, haiku’s en korte, avontuurlijke verhaaltjes, hier werd ik blij van. Ik maakte er kleine verhalenbundeltjes van, met eigen tekeningen. Maar het consequent blijven schrijven beklijfde niet, en langzaam maar zeker bleef het steeds langer liggen, tot ik er mee stopte.

In de zomer van 2021 was ik op Schiermonnikoog, waar ik heen ging om deel te nemen aan een meerdaagse schrijfretraite onder de bezielde leiding van schrijfster Rita Spijker. We kregen inspirerende schrijfopdrachten, en ik leerde over het belang van specificeren, over het bestaan van containerbegrippen en over ‘um’ erin batsen.

Mijn liefde voor verhaaltjes schrijven heb ik daar her-ontdekt.
Ik vatte weer het plan op om er een bundeltje van te maken.
Inmiddels heb ik elf verhaaltjes en één gedicht geschreven.
De titel voor de nieuwe bundel weet ik al: Op zoek naar de blij in mij.

Dit onderstaande gedicht schreef ik op de laatste dag van de retraite.
En bijgevoegde foto is ook van mijn hand.

 

De Blij in Mij

Die keer dat ik over het schelpenpad naar zee wandelde

zag ik witte en fuchsiarose hondsroosjes me tegemoet stralen

de schelpen knisperend en krakend onder mijn voeten

een flard rozengeur vermengd met zilte zeelucht streelde mijn neus.

Die keer dat ik over het schelpenpad naar zee wandelde

voelde ik de Blij in mij groter worden bij het weldra weerzien

van de horizon waar licht, lucht, land en water naadloos in elkaar overgaan.

Die keer dat ik over het schelpenpad naar zee wandelde..

Op zoek naar de blij in mij, hondsroosjes naast het schelpenpad op Schiermonnikoog