De Perfectionist zit in mijn linkerhand.
Ontdekte ik tijdens de laatste tekenles van de Neurographic Art cursus die ik in 2023 deed bij Creatief Atelier Luna. We gingen een tekening maken van een spreekwoord over handen.
Er waren verschillende spreekwoorden en gezegdes om uit te kiezen, en ik koos “met twee linkerhanden geboren zijn”.
Ik ben linkshandig, en voor mij zit er een lading op dat spreekwoord; dus daar wilde ik graag mee aan het werk.
Met twee linkerhanden geboren zijn
Toen ik in de 4e klas op de basisschool kwam in een klein Brabants dorpje, mocht ik ineens niet meer met mijn linkerhand schrijven.
Dat was simpelweg verboden omdat het iets verachtelijks was volgens de meester. Regelmatig kreeg ik straf. Ik werd met een houten liniaal op de vingers geslagen als ik toch met links schreef, of als ik te slordig schreef met rechts. Heel gestresst raakte ik daarvan, en erg onzeker. Want ondanks dat ik zo ontzettend hard mijn best deed, was het nooit goed genoeg. Een enkele keer werd ik door de meester uit de schoolbank gehaald om met een puntmuts waar EZEL op stond, vooraan in de hoek van de klas te staan. Vooral de pestkoppen grepen dat aan als kans om me in de pauzes uit te lachen.
Ik heb niet zo heel lang in die klas gezeten. Gelukkig heeft mijn vader me daar van school gehaald, en naar een andere school in een ander dorp laten gaan. Daarna schreef ik zo netjes mogelijk met mijn linkerhand. Onbewust bang dat ik anders niet links zou mogen blijven schrijven. Ik schreef langzaam en hield mijn pen zo krampachtig vast dat mijn knokkels wit waren en het pijn deed aan mijn vingers.
Het is leuker spelen zonder de perfectionist
Tijdens het maken van deze tekening, deels links,- en deels rechtshandig, voelde ik tranen opwellen om deze herinneringen.
En ik voelde genegenheid. Voor dat kleine meiske dat alsmaar zo haar best deed. Om het goed te doen, om goed genoeg te zijn.
Het heeft jaren nodig gehad om het verkrampte schrijven (en tekenen) los te laten. En nog steekt het de kop op, al ben ik me er nu sneller bewust van. Om in deze tekening mijn linkerhand om te kunnen trekken met een potlood, had ik mijn rechterhand nodig. Wat alleen maar slordig ging.
Ik (her)ontdekte dat het zoveel leuker spelen is zonder de perfectionist en de criticus! Wat met mijn rechterhand perfect lukt! Ik ben een experiment aangegaan. En geef mijn rechterhand af en toe de ruimte in een tekening. Om weer te leren ontspannen te tekenen met het nonchalante, chaotisch en verre van perfectionistische stuk in mij.
Hier kun je zien wat ik ermee gedaan heb.